Παρακολούθησα με την ιδιότητα του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της ΝΔ με πολύ ενδιαφέρον τις προηγούμενες ημέρες τη συζήτηση για τον Κρατικό Προϋπολογισμό του 2024. Κατά τη διάρκεια των πολύωρων συζητήσεων αναλύθηκαν από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία τα επιτεύγματα της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Οι ρυθμοί ανάπτυξης παραμένουν από τους ψηλότερους στην ευρωζώνη, την ώρα που κάποιες οικονομίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης φλερτάρουν έντονα με τη στασιμότητα. Η ανεργία έχει επανέλθει σε μονοψήφιο ποσοστό, αντίστοιχο της περιόδου πριν την κρίση και τα εισοδήματα των πολιτών ενισχύονται. Το πλεόνασμα του προϋπολογισμού διαμορφώνεται σε υψηλότερα επίπεδα από τις προβλέψεις του μεσοπρόθεσμου, οι επενδύσεις αυξάνονται με ρυθμούς ρεκόρ και το παραγωγικό μοντέλο της οικονομίας εκσυγχρονίζεται και γίνεται πιο ανταγωνιστικό με τις εξαγωγές να φτάνουν πλέον στο ήμισυ του ακαθάριστου προϊόντος.
Αυτή είναι η αναμφισβήτητη εικόνα της οικονομίας, οι επιδόσεις της οποίας αναγνωρίζονται από τους διεθνείς επενδυτικούς οίκους, που απέδωσαν μετά από 13 χρόνια την επενδυτική βαθμίδα στο ελληνικό αξιόχρεο. Και είναι αυτή η εικόνα που μας επιτρέπει να σχεδιάζουμε και να υλοποιούμε πολιτικές στήριξης των εισοδημάτων των πολιτών, όπως το έκτακτο επίδομα συνολικής δαπάνης 353 εκ. ευρώ για 2,3 ευάλωτους συμπολίτες μας. Ταυτόχρονα, δίδονται αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους για πρώτη φορά μετά από 14 χρόνια, επιπλέον αυξήσεις στους συνταξιούχους, νέα αύξηση του κατώτατου μισθού προγραμματίζεται για το 2024, ξεπάγωμα τριετιών, επέκταση του επιδόματος μητρότητας σε ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότισσες, κατάργηση της παρακράτησης του 30% για τους συνταξιούχους που εργάζονται και άλλες δράσεις που υλοποιούνται από την κυβέρνηση.
Απέναντι σε αυτή την αδιαμφισβήτητη γενική εικόνα της οικονομίας, που δημιουργεί απτά οφέλη για τους πολίτες, κατά την τριήμερη συζήτηση του προϋπολογισμού, τόσο η αξιωματική όσο και η ελάσσονα αντιπολίτευση επέλεξαν μια μικρόψυχη προσέγγιση. Την αντιπολίτευση «των επιμέρους δεικτών», αποκομμένη από την αδιαμφισβήτητη μεγάλη εικόνα μιας οικονομίας που ευημερεί και προοδεύει. Και αντιπρότεινε, για μια ακόμα φορά, πρόσθετες δαπάνες, χωρίς να μπορεί να αναφέρει τις πηγές χρηματοδότησης.
Αλλά από πολίτικους αρχηγούς, που παρουσιάζονται ως θιασώτες μιας νέας, πιο «φρέσκιας» πολιτικής προσέγγισης, θα περίμενε κανείς έναν διαφορετικό πολιτικό λόγο από τις παρωχημένες κριτικές του παρελθόντος. Και μια πιο εποικοδομητική κριτική ώστε να πάμε ακόμα πιο γρήγορα, να βελτιώσουμε ακόμα περαιτέρω τις επιδόσεις της οικονομίας και να μεγαλώσουμε ακόμα περισσότερο το μέρισμα της ανάπτυξης και της ευημερίας της οικονομίας που επιστρέφουμε στους Έλληνες πολίτες. Και να επιμείνουν για πιο βαθιές μεταρρυθμίσεις που θα καταστήσουν τις επιδόσεις αυτές διατηρήσιμες. Να ζητήσουν αποτελεσματικότερη εφαρμογή των νόμων και εμπέδωση της ασφάλειας των πολιτών, την ενίσχυση της ψηφιοποίησης του Κράτους, ώστε να καταστεί πιο φιλικό και πιο προσβάσιμο από όλους. Θα περίμενε κανείς να ζητήσουν πιο διευρυμένες δράσεις για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, ώστε να διοχετευθούν περαιτέρω πόροι στην υγεία και την παιδεία. Και να ζητήσουν βαθιές τομές για την επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης, τον εκσυγχρονισμό της παιδείας, τις μεταρρυθμίσεις στον τομέα της υγείας.
Μπορεί στις περασμένες εκλογές, οι πολίτες να απέρριψαν τον λαϊκισμό και τον ισοπεδωτικό λόγο, αλλά όπως φάνηκε από τη συζήτηση του Προϋπολογισμού, τελικά, 6 μήνες μετά τις εκλογές, η αντιπολίτευση αδυνατεί ακόμα να αποκωδικοποιήσει το μήνυμα της ελληνικής κοινωνίας. Ότι αυτό που επιζητούν οι πολίτες είναι η πραγματιστική πολιτική. Η πολιτική του ρεαλισμού, η παραγωγή αποτελέσματος για την καθημερινότητα τους.
Αυτή είναι η δική μας πολιτική. Η υλοποίηση μεταρρυθμίσεων, η πολιτική που παράγει αποτελέσματα, τα οποία θα συνεχίσουμε να επιστρέφουμε στους πολίτες και την κοινωνία.